بیت کوین به‌عنوان یک نظام پولی جایگزین برای ارزهای ملی تحت کنترل دولت‌ها معرفی شد. با این حال، به دلیل ماهیت نیمه‌ناشناس آن، برخی از طرفداران رمزارزها معتقدند که بیت‌کوین از ویژگی‌های حفظ حریم خصوصی کافی برای محافظت از کاربران خود به‌ویژه در کشورهایی با حکومت‌های سرکوبگر که استفاده از رمزارزها را ممنوع یا محدود کرده‌اند برخوردار نیست. در پاسخ به این نیاز فزاینده، دسته‌ای از رمزارزها با تمرکز ویژه بر پنهان‌سازی اطلاعات تراکنش‌ها و هویت کاربران شکل گرفتند که با نام پرایوسی کوین شناخته می‌شوند.
در واقع، بیت‌کوین در برخی جنبه‌ها حتی نسبت به ارزهای فیات هم حریم خصوصی کمتری دارد، زیرا مبتنی بر یک بلاکچین عمومی است؛ به این معنا که هر کسی با منابع کافی برای تحلیل داده‌های زنجیره می‌تواند هویت واقعی پشت یک آدرس عمومی را شناسایی کند.
پیشنهاد میکنیم مقاله بیت کوین چیست و مقاله بلاک چین چیست را مطالعه بفرمایید.
برای رفع این مشکل، رمزارزهای نسبتاً جنجالی مانند مونرو (Monero) و دش (Dash) وارد میدان شدند تا به کاربران امکان انتقال ارزش به‌صورت ناشناس را بدهند. پس از آن، رمزارزهای پرایوسی کوین یا به اصطلاح حریم خصوصی محور بیشتری نیز ظهور کردند. اما پرسش اصلی اینجاست که خصوصی‌ترین رمزارز کدام است؟
امروزه رمزارزهای بسیاری با تمرکز بر حریم خصوصی در بازار وجود دارند، تا جایی که انتخاب گزینه‌ای متناسب با نیازها دشوار شده است. باید توجه داشت که این رمزارزها به دلیل توانایی بالقوه‌شان در تسهیل پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم، بیش از پیش در معرض توجه نهادهای بین‌المللی مقابله با پول‌شویی (AML) قرار گرفته‌اند و بسیاری از آن‌ها از صرافی‌های ارز دیجیتال حذف شده‌اند. بنابراین هنگام کار با این نوع رمزارزها با احتیاط عمل کنید و حتماً قوانین محلی را رعایت نمایید.
در این مقاله، به بررسی برترین رمزارزهای پرایوسی کوین محور پرداخته و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن‌ها را مرور خواهیم کرد.
رمزارزهای پرایوسی کوین (حریم خصوصی محور) چه هستند؟
رمزارزهای پرایوسی کوین (privacy coin) دسته‌ای از ارزهای دیجیتال هستند که تراکنش‌های بلاکچینی را به‌صورت خصوصی و ناشناس انجام می‌دهند. این رمزارزها با پنهان‌سازی مبدأ و مقصد تراکنش‌ها، ناشناس بودن را ممکن می‌سازند. از جمله روش‌هایی که در این رمزارزها برای پنهان‌سازی استفاده می‌شود می‌توان به مخفی کردن موجودی واقعی کیف پول، پنهان‌کردن آدرس کاربر، و ترکیب چندین تراکنش برای دشوار کردن تحلیل زنجیره‌ای اشاره کرد.
پیشنهاد میکنیم مقاله کیف پول ارز دیجیتال چیست را مطالعه بفرمایید.
در حالی که بلاکچین‌هایی مانند بیت‌کوین برای شفافیت طراحی شده‌اند و به هر کسی اجازه می‌دهند آدرس‌ها و تراکنش‌های عمومی را مشاهده کند، این ویژگی باعث می‌شود پیگیری و ردیابی واریزها و برداشت‌های افراد نسبتاً ساده باشد.
اما رمزارزهای پرایوسی کوین دو جنبه متفاوت را هدف قرار می‌دهند: ناشناس بودن و غیرقابل ردیابی بودن. ناشناس بودن به معنای پنهان‌سازی هویت پشت یک تراکنش است، در حالی که غیرقابل ردیابی بودن یعنی عملاً هیچ‌کس نتواند مسیر یک تراکنش را از طریق ابزارهایی مانند تحلیل بلاکچین دنبال کند.
استراتژی‌های مورد استفاده در رمزارزهای حریم خصوصی (پرایوسی کوین)
برای حفظ مؤثر ناشناس بودن و غیرقابل ردیابی بودن، رمزارزهای پرایوسی کوین از روش‌های مختلفی بهره می‌برند. از محبوب‌ترین این روش‌ها می‌توان به آدرس‌های مخفی (Stealth Addresses)، امضاهای حلقه‌ای (Ring Signatures)، کوین جوین (CoinJoin) و zk-SNARKs اشاره کرد.
آدرس‌های مخفی: در این روش، فرستنده برای هر تراکنش یک آدرس جدید تولید می‌کند تا ارتباط میان تراکنش‌ها و گیرنده پنهان بماند. مونرو (Monero) از نسخه‌ای به نام پروتکل آدرس مخفی دوکلیدی (DKSAP) استفاده می‌کند.
کوین جوین (CoinJoin): این روش نوعی ترکیب‌کننده تراکنش است که تراکنش‌های افراد مختلف را در یک تراکنش ادغام می‌کند و سپس آن‌ها را با آدرس‌های جدید به مقصدهای مربوطه ارسال می‌نماید.
zk-SNARKs: مخفف عبارت «اثبات بدون دانش مختصر و غیرتعاملی» است. این فناوری به کاربران اجازه می‌دهد بدون افشای اطلاعات حیاتی مانند هویت طرفین یا موجودی حساب، اعتبار یک تراکنش را اثبات کنند.
آیا رمزارزهای پرایوسی کوین قانونی هستند؟
پاسخ این سوال هم «بله» است و هم «خیر». قانونی بودن رمزارزهای پرایوسی کوین بستگی به قوانین هر کشور دارد. برای نمونه، در کره جنوبی معامله رمزارزهای پرایوسی کوین در صرافی‌های این کشور ممنوع است تا از پول‌شویی جلوگیری شود.
در مقابل، کشورهایی که رمزارزهای پرایوسی کوین را ممنوع نکرده‌اند نیز معمولاً حمایت صریحی از آن‌ها به‌عمل نمی‌آورند، که به این معناست که فعالیت این رمزارزها در نوعی «منطقه خاکستری قانونی» قرار دارد.
برای مثال، دولت ایالات متحده رویکرد متفاوتی در پیش گرفته و به‌دنبال توسعه ابزارهایی برای شناسایی تراکنش‌های ناشناس در شبکه‌های خصوصی است.
استفاده از رمزارزهای پرایوسی کوین لزوماً به معنای انجام فعالیت‌های مجرمانه مانند پول‌شویی یا تأمین مالی تروریسم نیست. برخی کاربران صرفاً به حریم مالی خود اهمیت می‌دهند و در حال استفاده از یک حق بنیادین هستند.
با این حال، تعداد سازمان‌های دولتی که در حال مقابله با رمزارزهای غیرقابل ردیابی هستند، رو به افزایش است. نکته جالب این‌که بسیاری از افراد مشهور مانند ناوال راویکانت، ایلان ماسک و ادوارد اسنودن همچنان از اپلیکیشن‌های متمرکز بر حریم خصوصی حمایت می‌کنند.
رصد اقدامات و دستورالعمل‌های نهادهای جهانی مانند کارگروه ویژه اقدام مالی (FATF) در رابطه با رمزارزهای پرایوسی کوین اهمیت زیادی دارد. اگرچه این رمزارزها هنوز به‌طور رسمی ممنوع نشده‌اند، اما مقرراتی مانند قانون “Travel Rule” فشاری مضاعف بر کشورها و صرافی‌هایی که باید اطلاعات کاربران را هنگام انتقال وجوه به اشتراک بگذارند وارد کرده است.
راهنمای جدید FATF که پس از مشورت عمومی در ژوئن ۲۰۲۱ منتشر خواهد شد، شامل پیشنهادهای تازه‌ای برای مقابله با پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم برای کسانی است که با رمزارزهای با ویژگی ناشناسی تقویت‌شده (AEC) – همان رمزارزهای پرایوسی کوین – کار می‌کنند.
چرا برخی صرافی‌ها رمزارزهای پرایوسی کوین را حذف کرده‌اند؟
حذف رمزارزهای پرایوسی کوین از صرافی‌ها معمولاً ناشی از رویکرد کشورها نسبت به مقررات مبارزه با پول‌شویی (AML) و تأمین مالی تروریسم (CFT) است. اگرچه تراکنش‌های ناشناس می‌توانند از دسترس رگولاتورها خارج شوند، اما این نهادهای نظارتی بر صرافی‌های متمرکز کنترل دارند.
زمانی که یک کشور معامله یک رمزارز خاص را ممنوع می‌کند، صرافی‌ها باید بلافاصله معاملات مربوطه را متوقف کنند، در غیر این صورت با خطر بسته‌شدن روبرو خواهند شد. برخی بازارها تصمیم می‌گیرند صرفاً معاملات را متوقف کنند، در حالی که برخی دیگر رمزارز را به‌طور کامل از پلتفرم خود حذف می‌نمایند.
در ماه‌های اخیر، رمزارزهای پرایوسی کوین با افزایش فشار از سوی رگولاتورها مواجه شده‌اند، که برخی صرافی‌ها را وادار به حذف آن‌ها برای جلوگیری از مشکلات قانونی کرده است.
به‌دنبال این اتفاقات، رمزارزهای پرایوسی کوین مانند دش (Dash)، مونرو (Monero) و زدکش (Zcash) از سوی پلتفرم‌های بزرگی مانند بیترکس (Bittrex)، کوین چک (CoinCheck)، کوین بیس (Coinbase UK ) و شیپ شیفت (ShapeShift) حذف شدند (در حالی که در مقابل، صرافی جمینای (Gemini) در سپتامبر ۲۰۲۰ زدکش را اضافه کرد).
دلیل اصلی این حذف‌ها، الزامات قانون انتقال اطلاعات (Travel Rule) بر اساس استانداردهای FATF بوده است که کشورها را موظف می‌کند صرافی‌ها یا ارائه‌دهندگان خدمات دارایی مجازی (VASPs) اطلاعات شناسایی کاربران را هنگام انتقال وجوه با یکدیگر به اشتراک بگذارند. رگولاتورها نیز این الزام را در چارچوب اعطای مجوز و ثبت رسمی بر VASPها تحمیل می‌کنند.
با وجود تمام این اقدامات، برخی گزارش‌ها نشان می‌دهند که مجرمان همچنان بیت‌کوین را – علی‌رغم فقدان ویژگی‌های حریم خصوصی – به رمزارزهای پرایوسی کوین ترجیح می‌دهند.
بهترین رمزارزهای پرایوسی کوین
دش (Dash)
دش یک رمزارز ناشناس است که در سال ۲۰۱۴ به‌عنوان فورکی از بیت‌کوین آغاز به کار کرد. این رمزارز ابتدا «XCoin» نام داشت، سپس به «DarkCoin» تغییر نام داد و در نهایت به «Dash» تبدیل شد. دش دارای ویژگی‌های اختیاری برای ناشناس‌سازی تراکنش‌هاست؛ از جمله قابلیت PrivateSend که با استفاده از استراتژی CoinJoin، ورودی‌های واقعی تراکنش را پنهان می‌کند.
گروه توسعه‌دهنده Dash (Dash Core Group) توضیح می‌دهد که تمرکز دش بر کاربرپسندی و حفظ امنیت کاربران است. از آن‌جایی که دش فورکی از بیت‌کوین محسوب می‌شود، ذاتاً ناشناس نیست. مدیرعامل DashPay، «رایان تیلور»، نیز معتقد است که دش جزو رمزارزهای با تقویت ویژگی ناشناسی (AEC) به شمار نمی‌رود.
جزئیات تراکنش‌ها، از جمله موجودی کیف پول‌ها و آدرس‌ها، در بلاکچین دش قابل مشاهده هستند؛ مگر آن‌که کاربر از قابلیت PrivateSend استفاده کند.
مقایسه Dash و Bitcoin
تفاوت اصلی بین دش و بیت‌کوین در الگوریتم اجماع آن‌هاست. هر دو از الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده می‌کنند، اما دش یک لایه اضافی شامل «مسترنودها» دارد که بر پایه مکانیزم اثبات سهام (PoS) فعالیت می‌کنند.
پیشنهاد میکنیم مقاله گواه اثبات کار (PoW) چیست و مقاله گواه اثبات سهام (PoS) چیست را مطالعه بفرمایید.
به همین دلیل، دش از نظر کاربرپسندی یکی از بهترین رمزارزهای پرایوسی کوین به شمار می‌رود؛ زیرا دارای سرعت بالاتر و کارمزد پایین‌تری نسبت به بیت‌کوین است. دش همچنین از قابلیت InstantSend برخوردار است که امکان انجام تراکنش‌های تقریباً آنی را فراهم می‌کند.
در زمینه حریم خصوصی، دش نسبت به بیت‌کوین عملکرد بهتری دارد، زیرا به کاربران اجازه می‌دهد در صورت تمایل تراکنش‌های خود را از دید عموم پنهان کنند.
مقایسه Dash و Monero
اگرچه هر دو رمزارز از قابلیت‌های پرایوسی کوین برخوردار هستند، اما در طراحی خود تفاوت‌های اساسی دارند. دش از یک سیستم دو لایه استفاده می‌کند که PoW را با PoS ترکیب می‌نماید. ویژگی ناشناس بودن آن نیز اختیاری است و از طریق قابلیت PrivateSend ارائه می‌شود.
در مقابل، تراکنش‌های مونرو (Monero) به‌صورت ذاتی و پیش‌فرض ناشناس هستند. مونرو برای حفظ حریم خصوصی از مجموعه‌ای از روش‌ها مانند امضاهای حلقه‌ای (Ring Signatures)، تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای (RingCT) و آدرس‌های مخفی استفاده می‌کند که آن را از نظر غیرقابل ردیابی بودن، نسبت به دش قدرتمندتر می‌سازد.
از نظر حریم خصوصی، مونرو از دش پیشی می‌گیرد؛ اما دش در مقایسه با مونرو (XMR) سریع‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر است.
مقایسه Dash و Zcash
دش از الگوریتم هش X11 استفاده می‌کند، در حالی که زدکش (Zcash) از فناوری zk-SNARKs و الگوریتم Equihash بهره می‌برد. این دو رمزارز شباهت‌هایی نیز دارند؛ از جمله این‌که هر دو فورکی از بیت‌کوین هستند، محدودیت اندازه بلاک ۲ مگابایت دارند و زمان تأیید بلاک در آن‌ها ۲.۵ دقیقه است.
از نظر حریم خصوصی، زدکش عملکرد بهتری نسبت به دش دارد؛ زیرا اگر کسی به مسترنودهای دش دسترسی داشته باشد، می‌تواند تراکنش‌ها را ردیابی کند. اما زدکش با استفاده از zk-SNARKs امکان انجام تراکنش‌های کاملاً خصوصی را فراهم می‌کند.
مونرو (Monero)
مونرو (XMR) به‌عنوان یکی از ناشناس‌ترین رمزارزهای موجود در بازار شناخته می‌شود. این رمزارز از مجموعه‌ای قدرتمند از ویژگی‌های حفظ حریم خصوصی مانند RingCT، آدرس‌های مخفی و امضاهای حلقه‌ای استفاده می‌کند تا سطحی جامع از ناشناسی را ارائه دهد.
حریم خصوصی مونرو به‌حدی قدرتمند است که اداره مالیات ایالات متحده (IRS) جایزه‌ای حدود ۶۲۵ هزار دلار برای کسی که بتواند فناوری ناشناس‌سازی آن را بشکند تعیین کرد. با این حال، یکی از کارکنان Chainalysis گفته است که «مونرو باهوشانه طراحی شده» اما بی‌نقص نیست.
برای بررسی یا اثبات انجام یک پرداخت در شبکه مونرو، تنها داشتن شناسه تراکنش کافی نیست. کاربر باید علاوه بر شناسه تراکنش (Transaction ID)، کلید خصوصی تراکنش (که به‌صورت یک‌بار مصرف به‌طور خودکار تولید می‌شود) و آدرس عمومی گیرنده را نیز در اختیار داشته باشد. با داشتن این سه مورد، می‌توان از طریق کیف پول گرافیکی مونرو (Monero GUI Wallet) تراکنش را بررسی کرد.
پیشنهاد میکنیم مقاله کلید عمومی چیست را مطالعه بفرمایید.
مقایسه مونرو (Monero) و بیت‌کوین (Bitcoin)
علی‌رغم این‌که هر دو رمزارز از الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) استفاده می‌کنند، تفاوت‌های عمده‌ای میان بیت‌کوین و مونرو وجود دارد. بیت‌کوین تنها یک رمزارز نیمه‌ناشناس است، در حالی که مونرو یکی از خصوصی‌ترین رمزارزهای موجود به شمار می‌رود.
در زمینه استخراج، بیت‌کوین به‌طور عمده به دستگاه‌های مخصوص (ASIC) متکی است، اما مونرو استفاده از ASIC را محدود کرده و بیشتر مبتنی بر استخراج با CPU است. همچنین بیت‌کوین از الگوریتم هش SHA-256 استفاده می‌کند، در حالی که مونرو از RandomX بهره می‌برد.
بلاکچین بیت‌کوین دارای اندازه ثابت برای بلاک‌هاست، اما مونرو از اندازه بلاک انعطاف‌پذیر استفاده می‌کند که برای مواقع افزایش حجم تراکنش‌ها مناسب‌تر است.
با وجود تمام ویژگی‌های حریم خصوصی مونرو، تحقیقات نشان می‌دهد که مجرمان همچنان بیت‌کوین را به مونرو ترجیح می‌دهند؛ زیرا مبادله بیت‌کوین آسان‌تر است و راه‌های بیشتری برای تبدیل آن به ارزهای فیات وجود دارد.
زدکش (Zcash)
زدکش (Zcash) در سال ۲۰۱۶ راه‌اندازی شد و یکی دیگر از رمزارزهای پرایوسی کوین است که ریشه‌ای مشترک با دش دارد، زیرا هر دو فورکی از بیت‌کوین هستند. این رمزارز توسط شرکت Electric Coin Company مدیریت می‌شود و از مکانیزم PoW برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کند که انرژی‌بر است.
زدکش قابلیت انتخابی برای ناشناس‌سازی تراکنش‌ها از طریق تراکنش‌های محافظت‌شده (Shielded Transactions) و فناوری zk-SNARKs را ارائه می‌دهد.
مقایسه Zcash و Monero
زدکش از فناوری zk-SNARKs استفاده می‌کند، در حالی که مونرو از ترکیب آدرس‌های مخفی، تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای (RingCT) و امضاهای حلقه‌ای بهره می‌برد. در زدکش، حریم خصوصی به‌صورت انتخابی است، اما در مونرو تمام تراکنش‌ها به‌صورت پیش‌فرض ناشناس هستند.
زدکش به کاربران این امکان را می‌دهد که انتخاب کنند کدام تراکنش‌ها را مخفی و کدام‌یک را عمومی انجام دهند، که این ویژگی، زدکش را به رمزارزی انعطاف‌پذیر در زمینه حریم خصوصی تبدیل کرده است.
در مقابل، توسعه‌دهندگان مونرو بر این باورند که انتخابی بودن حریم خصوصی باعث تضعیف کل شبکه و مجموعه ناشناسی آن می‌شود.
مقایسه Zcash و Bitcoin
زدکش نسخه‌ای ارتقاءیافته از بیت‌کوین است که ویژگی‌هایی مانند حفظ حریم خصوصی انتخابی را به آن افزوده است. یکی از تفاوت‌های مهم بین بیت‌کوین و زدکش، در نحوه توزیع پاداش استخراج است.
در حالی که تمام پاداش‌های استخراج در بیت‌کوین به ماینرها تعلق دارد، زدکش تا مدتی ۱۰٪ از پاداش‌های استخراج را به شرکت Electric Coin و سهام‌داران آن اختصاص می‌داد تا برای توسعه پروژه استفاده شود. اما در نوامبر ۲۰۲۰، با انجام نصف‌شدن (halving)، این پاداش موسوم به «Founders Reward» حذف شد و در حال حاضر، ۸۰٪ از پاداش بلاک به استخراج‌کنندگان تعلق می‌گیرد و ۲۰٪ باقی‌مانده میان صندوق‌های Major Grants، ECC و بنیاد Zcash تقسیم می‌شود.
بیم (Beam)
بیِم یک رمزارز ناشناس و خصوصی است که از بلاکچینی با فناوری جدیدی به نام Mimblewimble استفاده می‌کند. این فناوری علاوه بر تأمین حریم خصوصی، باعث افزایش مقیاس‌پذیری در پروتکل‌های PoW می‌شود و داده‌های فشرده‌تری ارائه می‌دهد که دانلود، بررسی و همگام‌سازی آن‌ها سریع‌تر و آسان‌تر است.
بیِم تراکنش‌های غیرقابل ردیابی را از طریق آدرس‌های غیرقابل شناسایی امکان‌پذیر می‌سازد و از مکانیزم Dandelion برای پنهان‌سازی ترافیک شبکه استفاده می‌کند. در ظاهر، تراکنش‌های کوچک در یک بلاک، به‌صورت یک تراکنش بزرگ نمایش داده می‌شوند.
گرین (Grin)
گرین در ژانویه ۲۰۱۹ راه‌اندازی شد و همانند بیِم از بلاکچین Mimblewimble استفاده می‌کند. این رمزارز به‌عنوان یکی از پروژه‌های مقاوم در برابر سانسور و مقیاس‌پذیر در میان رمزارزهای پرایوسی کوین شناخته می‌شود.
گرین با بنیان‌گذاری ناشناس، اما ساختاری مستقل عمل می‌کند و انگیزه توسعه‌دهندگان آن از طریق کمک‌های مالی تأمین می‌شود.
قانون استخراج در شبکه گرین جالب و البته بحث‌برانگیز است: پاداش بلاک‌ها به‌صورت ثابت باقی می‌ماند و تغییری نمی‌کند؛ به این معنا که استخراج‌کننده‌ای که در دسامبر ۲۰۳۰ وارد شبکه شود، همان مقدار پاداشی را دریافت خواهد کرد که نخستین استخراج‌کننده در ژانویه ۲۰۱۹ دریافت کرده است.
گرین از استاندارد تراکنش یکپارچه‌ای به نام Slatepack استفاده می‌کند تا تجربه کاربر و توسعه‌دهنده را بهبود بخشد و امنیت، حریم خصوصی، سازگاری و مدیریت فایل را ارتقا دهد.
پی‌وی‌اکس (PIVX)
رمزارز PIVX که مخفف عبارت Protected Instant Verified Transactions به‌معنای «تراکنش‌های آنی، امن و تأییدشده» است، در ژانویه ۲۰۱۶ راه‌اندازی شد. این پروژه ابتدا بر پایه الگوریتم اثبات کار (PoW) فعالیت می‌کرد، اما از آگوست ۲۰۱۶ به الگوریتم اثبات سهام (PoS) تغییر یافت. PIVX یک رمزارز ناشناس است که تمرکز اصلی آن بر حفاظت از داده‌های کاربران است.
پروتکل حفظ حریم خصوصی جدید این شبکه، در سال ۲۰۲۰ معرفی شد. این پروتکل که SHIELD نام دارد، یک سامانه حفاظت از اطلاعات مالی است و نخستین پیاده‌سازی پروتکل zk-SNARKs Sapling در یک بلاکچین PoS سازگار با محیط زیست محسوب می‌شود. پروتکل Sapling توسط شرکت Electric Coin — تیم پشت زدکش (Zcash) — طراحی شده است. SHIELD حفاظت کامل تراکنش‌ها و ناشناس‌سازی کامل فرستنده و گیرنده را فراهم می‌کند.
با استفاده از این پروتکل، مبدأ کوین‌ها، تعداد آن‌ها و آدرس‌های درگیر در تراکنش می‌توانند کاملاً ناشناس باقی بمانند. از جمله مزایای دیگر SHIELD می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- اثبات‌های سبک با حجم فقط ۱۴۴ بایت
- سرعت بالای تأیید تراکنش (۰.۵ ثانیه برای ایجاد، ۰.۰۱ ثانیه برای تأیید)
- امکان استفاده از کلیدهای مشاهده (viewing keys) برای دادن دسترسی محدود به جزئیات تراکنش
- رابط کاربری ساده و آسان برای انجام تراکنش‌ها
- در اکوسیستم PIVX، کاربران می‌توانند از میان چهار نوع تراکنش انتخاب کنند:
- شفاف (Transparent)
- شیلدینگ – از شفاف به محافظت‌شده (Shielding)
- دیشیلدینگ – از محافظت‌شده به شفاف (De-shielding)
- شیلد (Shield) – کاملاً ناشناس
PIVX یک پروژه غیرمتمرکز، متن‌باز و مبتنی بر جامعه است که توسط یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) اداره و توسعه داده می‌شود. توکن بومی این بلاکچین اثبات سهام و غیرقابل ردیابی، PIV نام دارد.
بهترین رمزارزهای پرایوسی کوین در یک نگاه
| نام رمزارز | الگوریتم اجماع | فناوری حفظ حریم خصوصی | ویژگی‌ها |
|---|---|---|---|
| دش (Dash) | PoW + مسترنودها (PoS) | PrivateSend (CoinJoin) | تراکنش آنی (InstantSend)، کارمزد پایین، اختیاری بودن ناشناسی |
| مونرو (Monero) | PoW (RandomX) | RingCT، امضاهای حلقه‌ای، آدرس‌های مخفی | ناشناس‌سازی پیش‌فرض، مقاومت در برابر ASIC، بلاک انعطاف‌پذیر |
| زدکش (Zcash) | PoW (Equihash) | zk-SNARKs، Shielded Transactions | ناشناس‌سازی انتخابی، مدل توزیع پاداش خاص |
| بیِم (Beam) | PoW | Mimblewimble، Dandelion | تراکنش فشرده، افزایش مقیاس‌پذیری |
| گرین (Grin) | PoW | Mimblewimble، Slatepack | پاداش ثابت استخراج، مقیاس‌پذیری بالا، مقاوم در برابر سانسور |
| پی‌وی‌اکس (PIVX) | PoS | SHIELD (Sapling zk-SNARKs) | تراکنش آنی، چهار نوع تراکنش، سبک و سریع، DAO غیرمتمرکز |
چشم‌انداز آینده رمزارزهای پرایوسی کوین
در اصل، رمزنگاری مجموعه‌ای از روش‌ها و تکنیک‌ها برای ایجاد ارتباط امن در حضور افراد غیرمجاز است. بنابراین، رمزارزهای پرایوسی کوین بخش مهمی از اکوسیستم رمزارزها محسوب می‌شوند، اگرچه ویژگی‌های غیرقابل ردیابی آن‌ها گاه باعث ایجاد جنجال‌های مرتبط با فعالیت‌های مجرمانه می‌شود.
با وجود گزارش‌هایی که نشان می‌دهد تنها درصد اندکی از تراکنش‌های رمزارزی در پول‌شویی، تأمین مالی تروریسم یا فعالیت‌های غیرقانونی استفاده می‌شوند، بسیاری از دولت‌ها همچنان با رمزارزهای پرایوسی کوین برخوردی سرد و محدودکننده دارند.
در حال حاضر، مونرو (Monero) همچنان قدرتمندترین ویژگی‌های حریم خصوصی را ارائه می‌دهد. زدکش (Zcash) و دش (Dash) گزینه‌هایی برای انجام تراکنش‌های عمومی یا خصوصی در اختیار کاربران قرار می‌دهند. از سوی دیگر، رمزارزهایی مانند بیِم (Beam) و گرین (Grin) برای کاربرانی مناسب هستند که به مقیاس‌پذیری به اندازه حریم خصوصی اهمیت می‌دهند.
همچنین با توجه به حساسیت بالای بازار رمزارزهای پرایوسی کوین و حذف برخی از آن‌ها از صرافی‌های متمرکز، معامله‌گران این دسته از رمزارزها نیازمند اطلاعات دقیق، به‌روز و قابل اعتماد هستند. یکی از ابزارهای کلیدی برای تصمیم‌گیری آگاهانه در این بازار، استفاده از سیگنال کریپتو مخصوص پرایوسی کوین ها است.
سخن پایانی
رمزارزهای پرایوسی کوین، پاسخی به دغدغه‌های روزافزون کاربران درباره حفظ داده‌های مالی شخصی در دنیای دیجیتال هستند. در حالی‌که این نوع رمزارزها به‌واسطه ویژگی‌های ناشناس‌سازی خود مورد توجه کاربران حریم‌محور قرار گرفته‌اند، اما همچنان با چالش‌های قانونی، رگولاتوری و سوء برداشت‌های عمومی مواجه‌اند.
واقعیت این است که استفاده از فناوری‌های حفظ حریم خصوصی لزوماً به معنای فعالیت مجرمانه نیست؛ بلکه می‌تواند گامی در راستای آزادی مالی و محافظت از حریم شخصی باشد.
با پیشرفت روزافزون فناوری‌های رمزنگاری و توجه بیشتر به حقوق دیجیتال، انتظار می‌رود که آینده رمزارزهای پرایوسی کوین نه تنها با محدودیت، بلکه با بازتعریف چارچوب‌های قانونی و افزایش پذیرش عمومی همراه شود. در این مسیر، آگاهی کاربران، شفافیت توسعه‌دهندگان و همکاری با نهادهای قانونی می‌تواند نقش مهمی در هموارسازی این تحول ایفا کند.
